Bye (½ punt): 27 Ed Eveleens, 23 Mark Hemelrijk, 9 Cok Ippel, 20 Milan Bloem, 25 Julian Thijssen

Bye (½ punt): 11 Frank Sala, 16 Henk Roosink, 1 Bert Bergshoeff, 5 Harm Jonker, 8 Jan Willem van Thiel

Bye (½ punt): 8 Sylvain de Ruijter, 22 Ton van Kempen, 10 Foppe Jan Montsma, 6 Fred van Randen, 7 Jeannot Tuijnman

Bye (½ punt): 11 Frank Sala, 16 Henk Roosink, 15 Karol Lesman, 30 Herman Poortinga, 6 David Spaan, 31 Julian Feenstra, 32 Arjun Jayasimha

Bye (½ punt): 18 Adri Schoorl, 5 Theo Bakker, 20 Milan Bloem, 25 Julian Thijssen, 16 Martien Schriemer

Bye (½ punt): 16 Henk Roosink, 26 John Post, 1 Bert Bergshoeff, 28 Gerda Schiermeier-Palm, 2 Paul Koks, 13 Martin Steinhart, 17 Rob van Haaften, 21 Willem Giesesteijn, 9 Kees Jongsma

Verslag tweede ronde.

Stil zitten zij tegenover elkaar. Zij zitten al bijna vijf uur tegenover elkaar, Dim en Richard. Om hen heen in de lege zaal staan de tafels van alle andere borden klaar om opgeruimd te worden, de doosjes netjes naast de borden, de stukken terug in de beginopstelling. Maar eerst moeten zij hun partij nog tot een einde brengen. Op het bord van allebei een koning, een loper, een toren en drie pionnen. De lopers en de torens staan om de haverklap gepend, want de koningen zijn zeer actief, maar daardoor ook kwetsbaar. De pionnen zijn bijna allemaal vrijpionnen en rukken stapje voor stapje op.

Vanuit de naastgelegen barruimte dringen flarden van geluid de speelzaal binnen. Jeugdspelers van een van de bezoekende teams uit de andere zaal kwetteren erop los, in afwachting tot ook daar de laatste partijen klaar zijn. Mannen bulderen hun zware lach en bij de woeste analyse van Jan en Anneke Schol van hun beider winstpartijen sneuvelt een wijnglas.

Maar Dim en Richard hebben daar weinig last. De beide HWP-ers investeren alle tijd die nodig is en zijn geconcentreerd. Dim heeft af en toe kramp in het rechter bovenbeen en trekt dan een pijnlijke grimas. Richard staat soms op, maar loopt nooit ver weg van het bord, mompelt "dit spel is veel te moeilijk" of woorden van gelijke strekking, tegen zichzelf, tegen de arbiter of tegen zo maar niemand. Hier op bord 10 van groep 2 wordt een belangrijk gevecht gevoerd. Verlies in ronde 2 betekent dat de koplopers in het toernooi uit zicht zullen raken en dat een lange winterse achtervolging nodig is om in de lente van 2025 toch nog kans te maken om zich in de strijd om de ereplaatsen te mengen. Wit heeft de verste pion, op a6, maar juist die wordt geblokkeerd door een zwart exemplaar op a7. Hij kan slaan op a7, maar doet dat heel verstandig niet, want de zwarte pionnen op de b- en c-lijn zijn dan sneller.

Nu en dan komt een andere schaker even kijken hoe het met deze partij gaat, maar nooit lang. Hoofdschuddend wordt de analyseruimte weer opgezocht.

Dim realiseert zich de moeilijke positie waarin hij zich bevindt, maar blijft de zwarte koning opjagen. Na een kwaliteitsoffer wordt de stelling steeds beter voor Richard, maar die weet ook dat bij de kleinste onnauwkeurigheid de situatie zo weer kan omslaan. Richard blijft tijd steken in iedere zet, zo veel tijd als nodig is. Hoe duidelijk het plan ook lijkt, niet een goede zet moet worden gevonden, maar de beste zet!

In deze tweede ronde zijn eerder deze middag nog vijf spelers overgebleven met de maximale score van 2 uit 2. In groep 1 zijn dat de titelverdediger Jan Willem Koelmans en Rudolf Kat, in groep 2 Ronny Zeilemaker, Klaas Been en Piet Kerssens. Omdat ik zelf ook meespeelde (remise tegen Hans Huson) heb ik van andere partijen niet veel meegekregen. Opvallende uitslagen waren nog de overwinning van Gerda Schiermeier in het veteranenduel met Martin Steinhart, de nette remise van Mark Hemelrijk tegen Jan Vreeburg en het halfje dat Kerem Sulek (ik zei na ronde 1 al dat we nog voldoende van hem zouden gaan zien) pakte tegen Gerard Draaisma.

Bij de mannen op bord 10 van groep 2 loopt het uiteindelijk af zoals verwacht werd. Als Richard zijn loper op a3 posteert als driedubbele garantie voor de promotie van de c- of anders wel de b-pion hijst Dim de witte vlag. Een titanenduel komt tot een einde, Richard sluit aan bij de subtop en Dim gaat in de achtervolging.

Verslag eerste ronde

Buiten was het 25 graden, binnen begonnen 46 schakers aan het 22e Kennemer Open. Nog eens 13 deelnemers hadden wegens vakantie, ziekte, sociale verplichtingen of (heel eerlijk) "toch wel erg leuk om nog even gebruik te maken van een mooie nazomerdag, lekker nog even fietsen en terrasseren en zo" een bye opgenomen. In het deelnemersveld zijn veel oude bekenden te zien, maar ook dit jaar begroeten we weer 13 spelers die voor de eerste keer deelnemen en zo blijven we een voor veel schakers aantrekkelijk evenement, als omlijstend programma bij de wedstrijden van onze teams in de KNSB-competitie.

Bijna was dit het eerste Kennemer Open zonder jeugdspelers geworden, maar gelukkig meldde op vrijdag Kerem Sulek zich, 9 jaar oud pas, maar al wel gewend om partijen met een wat langere bedenktijd te spelen en dat bewees hij deze eerste ronde. Goed geconcentreerd wist hij het 2,5 uur vol te houden tegen de ervaren Hans Huson, maar toen moest hij het toch opgeven. Nieuwe kans over drie weken, we gaan nog voldoende zien van Kerem.

In zo'n eerste ronde zijn de verschillen in sterkte op de borden meestal het grootst en hoewel veel van de uitslagen conform rating waren duurde het toch bijna 2 uur voor de eerste uitslagen konden worden genoteerd. Bij de weinige verrassingen viel in groep 1 de overwinning van Mark Hemelrijk op Cok Ippel op en in groep 2 die van Jelle Bottema op Dim Langman. Een langdurend gevecht was er op bord 6 van groep 2, waarin Marius Meesters uiteindelijk als winnaar uit de bus kwam tegen Jan Willem van Thiel. Ook Richard Fritschy en Hans Pot maakten er een middagvullende voorstelling van, hun partij eindigde in remise. In de partij Willy Au-Peter Kaptein had Willy een loper, een paard en vier pionnen, maar met alleen een paard en wel zes pionnen wist Peter steeds precies de juiste verdediging te vinden. Hoe Willy het ook probeerde, hij kwam er niet door en moest genoegen nemen met een half punt.

Ik heb niet alle partijen even goed kunnen volgen en er is vast nog veel meer moois over deze ronde te vertellen, maar ik wil het tenslotte nog even hebben over de partij Ton van Rooijen-Pepijn Streng in groep 1. Wat een prachtige partij speelden zij! Op het scherpst van de snede en met steeds gelijk materiaal op het bord mondde het uit in een eindspel waarin zwart de promotie van de witte e-pion moest toestaan (wat hem zijn toren kostte), maar vervolgens met zijn eigen oprukkende a-pion zo veel dreiging in de stelling vlocht, dat wit niet anders kon dan zijn toren voor deze pion te geven, waarna nog slechts de twee koningen op het bord over bleven. Suspense, allerhande patgevaar, nauwkeurige positionele zetjes, deze langste partij van de eerste ronde bood het nog maar in geringe aantallen aanwezige publiek veel van wat schaken zo mooi maakt.

En zo is de kop eraf, ons wachten nog acht boeiende zaterdagmiddagen, te beginnen over drie weken op 12 oktober. En dan spelen ook onze teams hun eerste thuiswedstrijd, dus is er nog meer schaakvreugde. Wie alsnog wil meedoen, we hebben nog een paar plaatsen beschikbaar, dus meld je gerust aan voor deelname vanaf ronde 2.